Pinanganak ako sa kabundukan ng amnay doon ko naranasan ang kalungkutan ng sapitin ko ang bawat umaga tilabang kaysaklap mabatid ang bukang liway-way sindilim ng gabi.
Kaypait lunukin kaypait isipin ang liwanag ng araw biglang didilim.
Ang kabundukan kasaysayan ng aking buhay tungkol sa bawt umagang kaylungkot kahit kayliwanag ang sikat ng araw malungkot parin ako kasinga ang lagi kung nakikita sa bawat umaga sa paligid ng aming bahay ay malaking mga punong kahoy. Waladin akong ibang naririnig ng mga ingay ng sasakyan ang naririnig kulang ang mga lagas-las ng mga batisan at uni ng mga ibon sa gubat.
Ng umidad ako ng 15 years old sa kabundukan ng amnay naranasan ko ang kahirapan at lungkot sa buhay ko. Kasi walarin kami sapat na pagkukunan ng aming kinabubuhay sa araw-araw. Kasinga malayo kami sa bayan kaya hindi kami naka baba agad para bumili ng mga asin o bigas. Kasi ang dahan naming ilog malakas ang agus kapag naman sa bundok kami dadahan masyadunang malayo. dalawang gabi o talong araw ang lakad.
Iyan ang aking kasaysayan kong bakit
tinulad ko sa isang sulo ang buhay ko sa
Kabundukan………………
Roel segunda
No comments:
Post a Comment